راه حل های منجمد شده برای چالش های مرتبط با فقدان کارآمدی کارکنان

چندی قبل در یکی از شبکه های اجتماعی ویژه متخصصین سوالی مطرح و مورد بحث قرار گرفت :

آموزش نیروی انسانی یا جایگزینی طی استخدام نیروی کارآمد جدید !؟

آنچه در اینجا مینویسم نقطه نظر شخصی اینجانب بوده و صحت و درستی آن را بعهده مخاطبان محترمم میگذارم :

الف -اول اینکه تعریف نیروی کارآمد از نظر مدیران متفاوت است برخی کارفرماها نوع مدرک و محل اخذ مدرک را در اولویت قرار میدهند و برخی تجربه مفید کاری و سایرین هردو پارامتر را . ولی به نظر من نیروی کارآمد را باید با میزان " مهارت" سنجید . مهارتی که با تسلط بر تخصص تعریف می شود . 

ب- بدلیل ضعف نظام آموزش عالی در تربیت و افزایش مهارت ضمن تحصیل بجای تولید نیروی صرفا با دانش ؛ تربیت جای آموزش را در سازمانها میگیرد و نهایتا مهارت نیروی تربیت شده با " یادگیری در حد تسلط " سنجیده میشود و لذا آموزش نیروی ناکارآمد باید صرفا توسط نیروی ماهر انجام شود .

ج - با عنایت به موارد الف و ب نتیجه ای جز این حاصل نمی شود که طرح سوال کمی نسنجیده بنظر می رسد و در صورت مهارت سوال کننده هیچگاه یک یا چند نسخه واحد بدون مشاهدات بالینی هر سازمان یا شرکت پیشنهاد نمی شود و اصلا قابل تهیه نمی باشد و هر سازمانی راه حل های ترکیبی خود را نیازدارد و طرح اینگونه سوالات صرفا تئوریک بوده و ریشه در عدم مهارت سوال کنندگان و در عین حال دارا بودن دانش زیاد آنان میباشد . به امید اصلاح نظام آموزشی و تربیت نیروی ماهر در کشور بجای نیروی صرفا تحصیل کرده .

تاریخچه اعتراضات جامعه متخصصین به فیلم ها و سریال های طنز

سالهاست که فرهنگ و روحیه انتقاد پذیری در ایران در میان درصد قابل توجهی از  قشر متخصص و فرهیخته در حال میل به سمت صفر میباشد و از دلایل اصلی آن میتوان به کمبود احترام جهانی طی 30 و اندی سال گذشته اشاره کرد که البته به واسطه قطع ارتباط ایران با دنیا صورت گرفته است و این قطع ارتباط منجر به ارضا ناپذیری قشر متخصص طی فقدان توجه و تحسین های جهانی گردیدکه از لحاظ روحی تا حدی موجه جلوه میکند . ماحصل عدم ارتباط جهانی تندخویی ؛ افسردگی و پرخاشگری ؛ طنز ناپذیری ، ظرفیت پایین و نقد ناپذیری و سایر ناهنجاری های روحی اجتناب ناپذیر میباشد .قطعا اگر روح و روان انسان از خود رضایت داشته باشد اینگونه مسائل را بخوبی برمیتابد و بدون تامل از آن میگذرد . با توجه به موارد مذکور میتوان به قشر پزشکان محترم نیز تاحدودی حق داد زیرا آنها نیز در این دایره قرار گرفته اند .

یادداشت و برداشت از سریال House Of Cards : خانه پوشالی

داستان افسار گسیختگی  هوش سیاسی  تا مرز رسیدن به  بی مرزی

سریال روایتگر بی حد و مرز بودن خواسته های بسیاری از سیاستمداران است که از کاخ سفید به عنوان سمبل یا مصداق این افسارگسیختگی استفاده کرده است . بازی کوین اسپیسی در نقش "فرانسیس آندروود" جای هیچ شکی برای داشتن استحقاق وی در گرفتن جایزه گلدن گلوب 2015 نمیگذارد و شایستگی وی درربودن عنوان "بهترین بازیگرنقش اول مرد" در همه جا و زمان های سریال به چشم میخورد .جذابیت داستان و سناریو هر دو فصل سریال کاملا تحت تاثیر بازی اسپیسی قراردارد و در طی بیست و شش قسمت هر از گاهی که گسستگی و عدم یکپارچگی سریال و ریتم آن به سبب دخیل بودن کارگردانان متعدد در اپیزود های مختلف به چشم میخورد ؛  اسپیسی به کمک آن کمبودها آمده و سریال را بخوبی در می آورد . در سریال هیچ سیاستمدار و یا پرسنلی در کاخ سفید را نمی بینید که منافع کشور آمریکا را به منافع شخصی اش ترجیح دهد و این جاه طلبی ها و توجه به میل شخصی تا حد راننده شخصی معاون اول رئیس جمهور ؛ به زیبایی به تصویر کشیده شده است . این سریال  که محصول 2014-2013 میباشد بابازی های درخشان Kate Mara, Robin Wright در نشان دادن مستقیم  میهن پرستی نقطه مقابل سریال خوش ساخت " یگان Unit "  قرار می گیرد که فرهنگ میهن پرستی را در تمام فصول خود رعایت نموده و مستقیما ترویج مینماید  ولی سریال خانه پوشالی از طریق ایجاد احساس انزجار از سیاستمداران در این سریال نهایتا و به طور غیر مستقیم به میهن دوستی میپردازد.

حفظ تناسب در پیکره مدیریت ورزش کشور

از دیشب تاکنون بیشتر رسانه ها را مرور کردم . اکثر بالای مطالب , سوگنامه و افسوسنامه رفتن کارلوس کی روش بود . البته اون گروه معدود کارشناسان و اهالی فوتبال همیشه مخالف لی لی پوتی ،همانند اونی که به زمین خورد و تا خونه اش سینه خیزرفت ، همچنان ساز و دف مخالف میزدند و خواهند زد . ولی موضوع و همچنین مخاطب این یادداشت نود و هشت درصد مابقی است :

سوال مهم : چرا افسوس ؟!

چرااین اکثریت سوگوار ،  مسئولین ورزشی کشور را در حفظ تناسب اندام مدیریت ورزش حمایت نمی کنند و حداقل درجهت درک آنان تلاش نمی کنند !؟ مگر غیر از این است که  در کویر داشتن گلخانه تغییری در کویر بودن ایجاد نمیکند که میگوییم افسوس ؟

چرا از منظر مسئولین ورزش به کارلوس کی روش و امثال وی نگاه نمی کنیم ؟ کی روشی که به اندازه فوتبال ، مدیریت را میداند و در آن تسلط کافی و مهارت حرفه ای دارد .