یادداشت و برداشت از سریال لیست سیاه " The Blacklist "

چند قسمتی از فصل اول سریال لیست سیاه اثر  Jon Bokenkamp ، با بازی James Spader  و Megan Boone ،  محصول 14-2013  را دیدم . با دیدن همین چند قسمت هم میشد فهمید که کلیشه های رایج فیلم و سریال های ضد تروریستی مانند سریالهای The Unit ,Homeland ,….. از همه جای فیلم فوران میکرد :

• پلیس آسیب پذیر که خیلی وقت ها قوانین را زیر پا میگذارد

• خائن درون سازمان ضد تروریست

• یک همکار که چوب لای چرخ میگذارد

• یک متخصص رایانه که فقط با رایانه اش به فضا سفر نمیکند  وگرنه همه کار میکند ...

• رئیسی که اول اعتماد نمی کند و بعد .....

• شخصیت مرموز داستان

• حوادث جمعی

• تروریست های افراطی از همه فرقه

  و ........

  با وجود همه این کلیشه ها سریال از همان اپیزود اول جذاب بود ! و با پایان هر اپیزود اشتیاق زیادی برای دیدن اپیزود بعدی در من ایجاد میکرد . این سریال نیز مانند اکثر سریال های امروزی دارای دو خط داستانی است : یک خط که در پایان هر اپیزود به پایان میرسد و دیگری که تا پایان فصل های سریال ادامه دارد و در پایان هر فصل هم شسته و رفته تمام نمی شود . چرا با اینهمه کلیشه تکراری اینقدر این سریال جذاب است ؟

  وقتی بیشتر فکرکردم به این نتیجه رسیدم که سریال های امروزی بر خلاف فیلم های سینمایی درصد بالایی از کشش و جذابیت شان را روی شانه های شخصیت ها و پردازش این شخصیت ها می اندازند تا داستان فیلم و اگر در این زمان هنرپیشه تراز اولی نیز به سریال اضافه شود ؛ این سریال بصورت جهشی غنی تر و جذاب تر میگردد . بنظر من جیمز اسپادر اگر در گلدن گلوب 2015 در کنار کوین اسپیسی - برای سریال خانه پوشالی -  نامزد بهترین هنرپیشه نقش اول سریال سال نمیشد ، حتما برای بازی در این سریال – لیست سیاه – جایزه را از آن خود کرده بود که البته انتخاب های عاقلانه مسبوق به سابقه کوین اسپیسی نسبت به نقش های اخیر جیمز اسپادر در فیلم های گذشته اش نیز بی تاثیر در کسب این جایزه توسط اسپیسی نبود .

  با وجود اینکه هالیوود و سینمای آمریکا ، قصه گو ترین سینمای جهان میباشد ولی چند وقتی است که بنظر میرسد سوژه های جذاب برای این سینما به فراوانی گذشته نمی باشد و سریال های تلویزیونی با تکیه به شخصیت های چند وجهی و در حال تغییرشان در حال جذب مخاطبان سینما به جلوی تلویزیون ها میباشد .

  مصداق این گفته را با ذکر دیالوگی از جیمز اسپادر در این فیلم عرض نموده و این یادداشت را پایان میدهم.

  " یکروز دوستیم و یکروز دشمن .... بخاطر اینکه دنیا پیچیده است و دمدمی مزاج بودن ما انسانها  آنرا پیچیده تر کرده ......... "